ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΕ ΠΛΗΓΩΣΑΝ!

Σύνταξη-επιμέλεια: Ειρήνη Πυλαρινού

Το χειρότερο ποιο είναι, ξέρεις;

Να νιώθεις κενός.

Να μη νιώθεις ούτε στεναχωρημένος, ούτε θυμωμένος, να μη μισείς, ούτε να αγαπάς.

Το κενό αυτό έγινε από κάποιον που σε γέμισε κάποτε πάρα πολύ.

Σε βρήκε σε εποχή που πεινούσες πολύ, ήσουν νηστικός πολλές μέρες, ίσως και χρόνια. Και άνοιξες το στόμα σου κι έλεγες και ευχαριστώ.

Γλυκό ήταν το φαγητό του, ξαφνικά όμως ένιωσες γεύση πίκρας. Και έμεινες άπραγος, σάστισες, αναρωτιόσουν τις νύχτες οδηγώντας το αυτοκίνητο σου, μα πόσο δηλητήριο είχε βάλει μέσα;

Πονούσες πολύ, πονούσες και δεν ήταν η κοιλιά σου, ήταν η καρδιά σου. Την ταλαιπώρησες πολύ τότε.

Και έτσι δημιουργήθηκε το κενό σου.

Δεν μισείς, δεν αγαπάς, δεν πονάς, δεν θυμώνεις.

Δεν φταις εσύ, σε καταλαβαίνω.

Αναρωτήσου όμως, αξίζει;

Εσύ να είσαι κενός και να χάνεις τόσες όμορφες γεύσεις;

Γεύσεις καλομαγειρεμένες δίχως δηλητήριο.

Δεν σου δίνω συμβουλές, δεν είμαι ο ιδανικός άνθρωπος. Ένιωσα και εγώ κενός, σε καταλαβαίνω.

Αν ένας άνθρωπος, σου είχε πει σε καταλαβαίνω, ίσως πολλά να μην είχαν γίνει που σε πλήγωσαν.

Αυτοί που σε πλήγωσαν όμως σου έκαναν καλό, εξαιτίας τους έβγαλες έναν άλλον δυνατό εαυτό. Τώρα το ξέρεις κι εσύ.

Θέλει χρόνο ο άνθρωπος να καταλάβει πως μέσα από κάτι κακό γεννιέται κάτι όμορφο.

Θέλει χρόνο ο άνθρωπος να καταλάβει πως με κάθε απώλεια έρχεται μια καινούρια γέννηση.

Θέλει χρόνο ο άνθρωπος να εκτιμήσει ό,τι έχει και να αγαπήσει ό,τι δημιούργησε.

Πηγή: www.tempo.gr