Παλεύουν οι στιγμές μας για να βγουν στο φως..
Αστέρια σκουριασμένα αναζητούν το πώς..
Σιωπές..
..που γίνανε κραυγές
σε μνήμες στοιχειωμένες
που ζήσανε με ξωτικά και μάγισσες πλανεμένες..
Σαν το νερό να γίνεις
να γλιστράς στο κενό..
Μαργαριτάρια να φυλάς βαθιά στο βυθό..
Και αν θα βρεις ανάσα
να ‘χεις μάτια κλειστά
μες’ στο σκοτάδι
βρίσκονται όλα τα μυστικά..
Αέρας γίνε έπειτα και φύσα φωτιά..
Στις φλόγες να χορεύεις
να ‘χεις χέρια ανοιχτά..
Και πιάσε με τη χούφτα σου μια
στάλα γη
τα πάντα τώρα ένωσε απ’ την αρχή..
Και όταν θα ξαπλώνεις πάνω σε σύννεφα βρεγμένα
στη σκέψη σου να έρχεται και κάτι από ‘μένα..
Που κουβαλάω ανέμους και ποτέ δεν κοιμάμαι
στα όνειρα σου θα κρυφτώ
για να μη φοβάμαι..
*Η Νίτσα Μαμουζέλου, γεννήθηκε στη Νάξο. Σπούδασε υποκριτική στο Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γιώργου Αρμένη. Τελευταία της δουλειά ήταν με το έργο Ασκητική του Ν. Καζαντζάκη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο πλευρό του Νικήτα Τσακίρογλου. Παίζει πιάνο, κιθάρα και τραγουδάει. Έχει ολοκληρώσει το πρώτο της βιβλίο με τίτλο “Ακροβατώντας”, 2 θεατρικά μονόπρακτα, καθώς ετοιμάζει την πρώτη της ποιητική συλλογή.
Πηγή: https://www.fractalart.gr/ena-poiima-nitsas-mamoyzeloy/
