Γιάννης Σκληβανιώτης «Στρώμα ζωής»
Έναστρης θάλασσας είν’ θυγατέρα
με το γαλάζιο του νερού στα μάτια
μαλλιά σελήνης μύρια κατάρτια
χείλη τη σάρκα θηλάζουν νύχτα μέρα.
Απ’ ασκό φυσάει λέξεις κι αγέρα
που χτίζουν έρωτα ονείρων παλάτια
σαν καλπάζουν κει τ’ ανήμερα άτια
που ταγίζουν τη ζωή μ’ ίμερα χέρα
Όποιος δεν σόδιασε στης νύχτας τ’ αλώνι
σε κεραυνών κι αστραπών τ’ άγριο σώμα
το σπόρο που τ’ αύριο θέλει ν’ αλώνει
στείρος μένει χωρίς σάρκας το γιόμα.
Δεν δέθηκε μ’ απλής σοφίας στημόνι
π’ απλώνει στ’ αύριο της ζωής το στρώμα.
*Από την συλλογή «Σώμα ποιείτε εξ αυτού τα πάντα», εκδ. Καστανιώτη
Πηγή: https://www.fractalart.gr/giannis-sklivaniotis-stroma-zois/
