- Αναδημοσίευση από το προσωπικό της Facebook
Η μαριονέτα
Σ' ένα βάθρο ψηλά σε κρατώ,
την ζωή μου μακριά σου περνώ.
Κι είτε σωπαίνω, είτε μιλώ,
με την σκέψη σου πάντοτε ζω.
Την ζωή μου εσύ την κρατάς,
τα σχοινιά μου όλα εσύ τα κουνάς.
Μια μικρή μαριονέτα εγώ,
χέρια πόδια ρυθμικά να κουνώ .
Εσύ μόνο είσαι αφέντης του νου
σ όλα αυτά τα κρυφά ταξίδια του μυαλού.
Την μια σε θυμάμαι και χαμογελώ,
την άλλη το βλέμμα μου μένει κενό.
Κουνάς τα σχοινιά και παίζω εγώ,
σε μία παράσταση δίχως κοινό.
Κι εκεί στο βάθος ακούω ξαφνικά
την μικρή μου καρδιά να χτυπά ρυθμικά.
Κι αλήθεια, στο λέω, κι εγώ απορώ
μ εκείνη πώς βρίσκει ακόμα ρυθμο.
Πώς ακόμα μπορεί και χτυπά
ενώ ξέρει πως είσαι μακριά.
XΣ 