Γιατί έχει ασκηθεί έντονη κριτική στον Γεραπετρίτη ως ΥΠΕΞ .
Έλλειψη εμπειρίας στη διπλωματία.
Ο Γεραπετρίτης είναι καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και όχι καριερίστας διπλωμάτης ή έμπειρος στα διεθνή. Αυτό τον καθιστά θεωρητικό νομικό, αλλά όχι πρακτικό διαχειριστή κρίσεων.
Σε περιόδους αυξημένων εντάσεων (Ελλάδα-Τουρκία, Μέση Ανατολή, Ουκρανικό), απουσιάζει η προσωπική διπλωματική πρωτοβουλία, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του Ν. Δένδια.
Απούσα δημόσια παρουσία και στρατηγική επικοινωνία.
Σε κρίσιμες στιγμές (π.χ. Καστελλόριζο, Κυπριακή ΑΟΖ, Ισραήλ-Χαμάς), δεν υπήρξε εμφανής ελληνική διπλωματική παρέμβαση.
Δεν παρουσιάζει την εικόνα «ΥΠΕΞ σε αποστολή» με ενεργή παρουσία σε διεθνή φόρα ή με σαφή τοποθέτηση σε μείζονα θέματα.
Προσέγγιση “χαμηλής έντασης” απέναντι στην Τουρκία.
Θεωρείται πως ακολουθεί γραμμή κατευνασμού προς την Άγκυρα, ακόμη και μετά τις διαρκείς παραβιάσεις στο Αιγαίο, το casus belli και την τουρκικη κατοχή.
Συμμετείχε σε επαναπροσεγγίσεις και συναντήσεις χωρίς ουσιαστικά ανταλλάγματα (όπως η συνάντηση Ερντογάν – Μητσοτάκη χωρίς καν αναφορά στην κατοχή).
Απώλεια “περιφερειακής παρουσίας” της Ελλάδας.
Το Ισραήλ, η Αίγυπτος και η Κύπρος έχουν στραφεί σε άλλους δρώντες, και η Αθήνα δεν ηγείται πια των τριμερών σχημάτων.
Η αδράνεια αυτή είναι επικίνδυνη για τα ενεργειακά και γεωστρατηγικά συμφέροντα της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Υποτονική στάση στον διεθνή φιλελληνισμό.
Η Ελλάδα δεν έχει αναλάβει καμία διεθνή καμπάνια υπέρ των συμφερόντων της, όπως για:
Τον αποχαρακτηρισμό της Αγίας Σοφίας.
Την πολιτιστική διπλωματία για τα Γλυπτά του Παρθενώνα.
Τις τουρκικές προκλήσεις σε Βαρώσια και Θράκη.
Συνοψίζοντας:> «Οι μετριότητες κυριαρχούν· οι υπομετριότητες επιβραβεύονται· και οι ανθυπομετριότητες κυβερνούν.»