Ο Αλέξανδρος Πάνου από την παιδική του ηλικία είχε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις μιμήσεις και τις μεταμφιέσεις. Επίσης από μικρός είχε παρακολουθήσει πολλές θεατρικές και μουσικές παραστάσεις. Τα τελευταία χρόνια ως έφηβος έδειξε ιδιαίτερη προτίμηση σε παλιά τραγούδια και ιδιαίτερα τα λεγόμενα ρετρό.
Με όλα αυτά τα όπλα παρακολουθούσε πολλά Musicals, και ο ηθοποιός που τον συγκινούσε ήταν ο Αντώνης Λουδάρος.
Μια από τις παραστάσεις που είχε ανεβάσει ο Λουδάρος ήταν και αυτή το «Θα σε πάρω να φύγουμε», σε κείμενα του Άγγελου Πυριόχου και Μουσική του Γιώργου Κατσαρού.
Την παράσταση αυτή την είχε δει αμέτρητες φορές και είχε αποστηθίσει όλα τα κείμενα και τα τραγούδια.
Βέβαια αυτό γινόταν με όλες τις παραστάσεις που είτε έπαιζε, είτε έβλεπε, διότι από μικρή ηλικία πήγαινε στη σχολή θεάτρου της Χριστίνας Σακελλαράκη και ήταν πλέον βίωμα.
Περίπου το Μάρτιο του περασμένου χρόνου αποφάσισε να αλλάξει λίγο την παράσταση «Θα σε πάρω να φύγουμε», με τρόπο ώστε να είναι μικρότερη αλλά και ευκολότερη στη κατανόηση για τα παιδιά της ηλικίας του.
Μπαίνει λοιπόν το μικρόβιο και ξεκινά να ξαναγράφει τα κείμενα με το δικό του τρόπο, να κόβει και να ράβει σκηνές και να ονειρεύεται παραστάσεις.
Στο παιχνίδι αποφασίζει να βάλει σιγά σιγά και φίλους του που ήταν μαζί του στη θεατρική ομάδα και αργότερα όποιον άλλο ήθελε να ακολουθήσει το όνειρο.
Ενώ ο καιρός περνούσε και μπροστά ερχόταν καλοκαίρι, που σημαίνει θάλασσα, διακοπές και ξεγνοιασιά, οι πρόβες συνεχίζονταν και μάλιστα το ενδιαφέρον και των άλλων παιδιών μεγάλωνε , μιας που έβλεπαν το πάθος του φίλου τους.
Το Σεπτέμβριο με την αρχή της σχολικής χρονιάς αποφασίζει ότι το έργο πρέπει να ανεβεί κανονικά και με την ανακοίνωσή του αυτή, βλέποντας το πόσο σοβαρή είναι , αποφασίσαμε να γίνουμε αρωγοί αυτής της προσπάθειας.
Γεννιέται το «Ελλάδα Θυμήσου»
Σιγά σιγά μαζί μας ακολουθούσαν και οι γονείς των άλλων παιδιών, παρατηρώντας ότι η παρέα ήταν απόλυτα αποφασισμένη για το τελικό αποτέλεσμα που ήταν η παράσταση.
Φτάνοντας πριν τις γιορτές αποφασίστηκε η ημερομηνία της πρώτης παράστασης 19 Γενάρη του 2019 και τότε, αρχίσαμε να μαζεύουμε και να μεταποιούμε ρούχα, με τη βοήθεια και άλλων φίλων που είχαν πειστεί για το όνειρο της ομάδας πια.
Φτιάξαμε τη μουσική στο studio που έχω, ως Μουσικός, οι πρόβες άρχισαν να γίνονται εντατικές και απόλυτα επαγγελματικές, παρόλο το φορτωμένο πρόγραμμα όλων.
Ήταν φανερό ότι η αρχική ιδέα του Αλέξανδρου είχε τέτοιο πάθος που μας είχε πια παρασύρει όλους και δουλεύαμε ασταμάτητα για την πρώτη παράσταση.
Ατελείωτα Σαββατοκύριακα στο μικρό θεατράκι του Λαογραφικού Ομίλου Ισθμίας, Ήχος, Φώτα, Ρούχα, Μακιγιάζ με ένα επιτελείο αγαπημένων μικρών και μεγάλων φίλων.
Η παράσταση ξεκινάει και μετά από το πρώτο τρακ όλων μας πάει υπέροχα και ακολουθούν, άλλες 3, 4 στο σύνολο, που σημαίνει ότι περίπου 350 άτομα είχαν δει και είχαν επικοινωνήσει το έργο.
Τότε η εκπληκτική αυτή ομάδα μας καθήλωσε(τους μεγάλους) για μια ακόμη φορά. Μας ανακοινώνουν όλοι μαζί ότι θέλουν να κάνουν κι άλλες παραστάσεις με έσοδα που θα διατεθούν σε κάποιο ίδρυμα, με παιδιά κατά προτίμηση.
Την ίδια εποχή η μητέρα του Αλέξανδρου επικοινωνεί με φίλους οι οποίοι έχουν κάποια σχέση με ένα νέο σύλλογο στη Κορινθία με το όνομα Φάσμα Σωματείο Γονέων Παιδιών Με Αυτισμό & Asperger Κορινθιας. Αντλούμε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες ερχόμαστε σε επικοινωνία και τελικά αποφασίζουν να είναι αυτός ο σύλλογος που θα βοηθήσουν.
Γίνονται 2 ακόμα παραστάσεις για το σκοπό αυτό με αμείωτο, ευτυχώς, το ενδιαφέρον του κόσμου.
Επίσης όμως ο κόσμος που έχει δει την παράσταση έχει επικοινωνήσει την επιτυχία και την άρτια δουλειά των παιδιών και ζητούνται και άλλες παραστάσεις.
Έτσι φτάσαμε εδώ όπου τα παιδιά θα δώσουν άλλη μια παράσταση στο Σύλλογο ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ" ΛΟΓΟΥ & ΤΕΧΝΗΣ, με έσοδα όμως που θα διατεθούν επίσης στο Φάσμα Σωματείο Γονέων Παιδιών Με Αυτισμό & Asperger Κορινθιας και μετά τις σχολικές εξετάσεις θα αποφασίσουν για τη πορεία του έργου.
Πέρα από τις όποιες δικές μας παρεμβάσεις ως γονείς, το εκπληκτικό όλου αυτού του δρόμου που έχουμε διανύσει με τα παιδιά, είναι ότι πήραμε πολλά μεγάλα μαθήματα:
• Τι μπορεί να καταφέρει ένας άνθρωπος μόνος του όταν το πιστέψει
• Πόσους άλλους μπορεί να παρασύρει στο πάθος και το Όνειρο
• Τι επιλέγουν τα παιδιά, παρόλο που η εποχή έχει άλλες εναλλακτικές
• Πόση αγάπη μπορεί να υπάρχει μεταξύ 10 εφήβων και άλλων τόσων ίσως και περισσότερων γονιών, αλλά και φίλων, συνδεόμενοι με μια ιδέα Τέχνης και Πολιτισμού.
• Τι όμορφα χρόνια μας περιμένουν γιατί ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΜΑΣ.
Υ.Γ: Πόση χαρά έχουμε όλοι εμείς σαν γονείς και φίλοι των εφήβων αυτών και πόση μεγάλη ελπίδα για το μέλλον.
Γιάννης Πάνου
