- Στον άνθρωπο όλα πρέπει να είναι ωραία: και το πρόσωπο, και το ντύσιμο, και η ψυχή, και οι σκέψεις.
- Οι άνθρωποι που ζουν μοναχική ζωή, πάντα έχουν κάτι στο μυαλό τους για το οποίο ανυπομονούν να μιλήσουν.
- Ο έξυπνος θέλει να μαθαίνει, αλλά ο ανόητος θέλει να μαθαίνει τους άλλους.
- Οι άνθρωποι δεν προσέχουν αν είναι χειμώνας ή καλοκαίρι, όταν είναι ευτυχισμένοι.
- Ο καλός άνθρωπος μπορεί να έχει τύψεις απέναντι και σ’ ένα σκυλί.
- Η ψείρα τρώει τα φυτά, η σκουριά το σίδερο, αλλά η ψευτιά την ψυχή.
- Πρέπει να εμπιστεύεσαι και να πιστεύεις τους ανθρώπους, αλλιώς η ζωή γίνεται ανυπόφορη.
- Οι γυναίκες χωρίς αντρική παρέα χάνουν τη λάμψη τους ενώ οι άντρες χωρίς γυναικεία συντροφιά χάνουν το πνεύμα τους.
- Οι δικηγόροι είναι το ίδιο με τους γιατρούς. Η μόνη διαφορά είναι ότι οι δικηγόροι μόνο σε ληστεύουν, ενώ οι γιατροί σε ληστεύουν και σε σκοτώνουν.
Ο Τσέχοφ το 1893
- Όταν φωνάξεις «εμπρός», πρέπει να κάνεις εντελώς ξεκάθαρο προς ποια κατεύθυνση.
- Η αγάπη, η φιλία και ο θαυμασμός δεν ενώνουν τους ανθρώπους τόσο, όσο το κοινό μίσος για κάτι.
- Αν φοβάσαι τη μοναξιά, μην παντρεύεσαι…
- Στη Μόσχα, αδερφές μου, στη Μόσχα… (από τις «Τρεις Αδερφές»)
- Ας μάθουμε να δεχόμαστε ότι έρχεται καιρός που τα δέντρα είναι γυμνά και να προσδοκούμε την εποχή που θα δρέψουμε τους καρπούς.
- Δεν υπάρχει τίποτε καινούργιο στην τέχνη, εκτός από το ταλέντο.
- Η τέχνη να γράφεις είναι η τέχνη να συντομεύεις.
- Όταν πολλές θεραπείες συνιστώνται για μια αρρώστια, αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να θεραπευτεί.
- Η ιατρική είναι η αγαπημένη μου σύζυγος και το γράψιμο η ερωμένη μου. Όταν με κουράζει η μία, περνώ τη νύχτα με την άλλη.
- Οποιοσδήποτε ηλίθιος μπορεί να διαχειριστεί μια κρίση. Εκείνο που σε φθείρει είναι η καθημερινότητα.
- Πάει πολύ καιρός που δεν ήπια σαμπάνια. (τα τελευταία του λόγια…)
- Αν άκουγα τους κριτικούς, θα είχα πεθάνει μεθυσμένος σε κανένα χαντάκι.
- Ίσως τα αισθήματα που βιώνουμε όταν είμαστε ερωτευμένοι να είναι μια φυσιολογική κατάσταση. Ο έρωτας δείχνει σε έναν άνθρωπο πώς θα έπρεπε να είναι πραγματικά.
- Όσο πιο χαζός ο χωριάτης, τόσο καλύτερα τον καταλαβαίνει το άλογο.
- Εκείνη η ψευδαίσθηση που μας συναρπάζει είναι προτιμότερη από δέκα χιλιάδες αλήθειες.
- Όταν με ρωτούν πώς γνωρίζω τόσα πολλά για τους ανθρώπους, παίρνουν μια απλή απάντηση: Όλα όσα ξέρω για τους ανθρώπους τα έχω μάθει από τον εαυτό μου.
- Όλοι έχουν τον ίδιο Θεό. Μόνο οι άνθρωποι διαφέρουν.
Ο Τσέχοφ με τον Τολστόι, στη Γιάλτα το 1900
- Ο ρόλος του καλλιτέχνη είναι να θέτει ερωτήσεις, όχι να τις απαντάει.
- Ένα άτομο που δεν επιθυμεί τίποτα, δεν ελπίζει τίποτα και δεν φοβάται τίποτα δεν μπορεί ποτέ να γίνει καλλιτέχνης.
- Η Πίστη είναι πνευματική κλίση. Στην πραγματικότητα είναι ταλέντο. Πρέπει να έχεις γεννηθεί μ’ αυτό.
- Οι πιο ανυπόφοροι άνθρωποι είναι οι διασημότητες της επαρχίας.
Άντον Τσέχοφ (1860-1904)
Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχοφ ήταν Ρώσος συγγραφέας πολλών διηγημάτων, θεατρικών έργων και μυθιστορημάτων. Γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1860 στην κωμόπολη Ταγκανρόγκ, στη νότια Ρωσία. Ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά της οικογένειάς του και μεγάλωσε σε πολύ αυστηρό και θρησκευτικό περιβάλλον. Ο Τσέχοφ από την 6η τάξη του γυμνασίου αναγκάστηκε μόνος του να βγάζει το ψωμί του παραδίδοντας μαθήματα κατ’ οίκον. Το 1879 μπαίνει στο ιατρικό τμήμα του πανεπιστημίου της Μόσχας, το οποίο τελείωσε το 1884. Από τον καιρό της σπουδής του στο γυμνάσιο, ο Τσέχοφ άρχισε να γράφει χιουμοριστικές σκηνές, αφηγήσεις, μονόπρακτα. Από το 1880 τα έργα του αρχίζουν να δημοσιεύονται στα περιοδικά «Ξυπνητήρι», «Θεατής», «Μόσχα», «Φως και σκιά», «Θραύσματα» κ.ά. με το ψευδώνυμο Αντόσια Τσεχοντέ. Το 1884 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο διηγημάτων «Τα παραμύθια της Μελπομένης». Το 1884-85 γράφει την ιατρική του διατριβή που δεν τελείωσε, εξαιτίας των ασχολιών του. Ως γιατρός βοηθούσε τους ανήμπορους και παρείχε τις ιατρικές υπηρεσίες του δωρεάν. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του είναι: «Ο γλάρος», «Ο θείος Βάνιας», «Οι τρεις αδελφές», «Ο βυσσινόκηπος», «Στέππα» κ.ά. Πέθανε το 1904.
Πηγή:https://www.timesnews.gr
