Δεν μπορούμε να προβλέψουμε αν ο Τραμπ θα προσαρτήσει τον Καναδά και τη Γροιλανδία, αν θα αναλάβει τη διοίκηση της Διώρυγας του Παναμά, αν θα λήξει τη σύγκρουση στην Ουκρανία και αν θα μετατρέψει τη Γάζα σε Ριβιέρα.
Δεν έχουμε παράπονο. Ούτε μήνα δεν πρόλαβε να κλείσει ο νέος αμερικανός πρόεδρος στον Λευκό Οίκο και έχει κάνει τον πλανήτη άνω-κάτω.
Οι περισσότεροι το φοβόντουσαν. Και μόνο κάποιοι αισιόδοξοι ή αφελείς πίστευαν ότι δεν θα κάνει αυτά που λέει, ούτε εκείνα που υπόσχεται.
Η αισιοδοξία τους βεβαίως είχε κάποια βάση. Ο Τραμπ αραδιάζει σε καθημερινό ρυθμό τέτοια τερατώδη σχέδια ή επιδιώξεις που εύκολα μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι «αυτά τα πράγματα δεν γίνονται».
Μεταξύ μας, δεν ξέρω αν γίνονται ή δεν γίνονται. Το βέβαιο είναι πάντως ότι ο ίδιος θα προσπαθήσει να γίνουν. Με όλες τις πιθανές ζημιές.
Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε να προβλέψουμε αν ο Τραμπ θα προσαρτήσει τον Καναδά και τη Γροιλανδία, αν θα αναλάβει τη διοίκηση της Διώρυγας του Παναμά, αν θα λήξει τη σύγκρουση στην Ουκρανία και αν θα μετατρέψει τη Γάζα σε Ριβιέρα.
Δεν ξέρουμε καν αν ο παγκόσμιος εμπορικός πόλεμος που υπόσχεται στο ακροατήριό του θα γίνει πραγματικότητα. Μπορείς να ανεβάσεις τους δασμούς αλλά μπορούν και οι άλλοι να ανεβάσουν τους δικούς τους.
Είναι όμως προφανής η φιλοδοξία του νέου αμερικανού προέδρου «να αλλάξει τον πλανήτη». Χωρίς, θυμίζω, να έχει ακόμη ασχοληθεί σοβαρά με την Κίνα.
Φυσικά, αν θα αλλάξει ο πλανήτης είναι μια άλλη υπόθεση.
Και με ποιο κόστος. Διότι το θέμα είναι πως όλα αυτά τα υπέροχα σχέδια κοστίζουν. Και μάλιστα κοστίζουν πολύ περισσότερο από όσο αντέχει η τσέπη του Τραμπ, όσο κι αν τσοντάρουν οι δισεκατομμυριούχοι φίλοι του.
Είναι, ελπίζω, μια γλώσσα που ο νέος πρόεδρος θα καταλαβαίνει καλύτερα από τις άλλες.
Θα συγκρουστεί λοιπόν κάποια στιγμή ο Τραμπ με την πραγματικότητα; Δεν είμαι βέβαιος.
Τέσσερα χρόνια και σε πείσμα των πάντων πίστευε (ή έλεγε ότι πίστευε…) πως «του είχαν κλέψει» τις εκλογές του 2020. Και μάλιστα έδωσε χάρη στους ηλίθιους που τον είχαν πάρει σοβαρά και βρέθηκαν στην μπουζού.
Διότι ο κόσμος του Τραμπ έχει αυτή την ιδιαιτερότητα. Εξαντλείται στον ίδιο.
Δεν υπάρχει συνεπώς μέθοδος να αποτιμήσεις τη βασιμότητα ή έστω το κόστος όσων επαγγέλλεται. Κανείς δεν ξέρει πώς τα μετράει στο μυαλό του.
Υπό αυτή την έννοια, μπορεί όντως να φιλοδοξεί στον κόσμο του να προσαρτήσει τον Καναδά και να μετατρέψει τη Γάζα σε Ριβιέρα.
Αλλά ο κόσμος του Τραμπ δεν είναι ο μόνος στον πλανήτη. Κι εκεί τα πράγματα μπερδεύονται.
Είναι η διαφορά ανάμεσα στη φιλοδοξία και τα συντρίμμια.
Πηγή: https://www.tovima.gr/print/kirio-arthro/o-kosmos-tou-tramp/
