Η πατρίδα των νεκρών
Πατρίδα δεν έχουν οι νεκροί. Ούτε ένα τόπο,
μια αγκαλιά να επιστρέψουν
όταν ο πόνος τους θεριεύει.
Μόνο σωπαίνουν.
Έμαθαν να ζουν στη σιωπή.
στο ψύχος του χειμώνα
και στις πρώτες του φθινοπώρου βροχές.
Αδέσποτες ψυχές που ένα δεν βρέθηκε στέρνο
να τις περισυλλέξει.
Σιωπηλά εκπνέουν τις θύμησες
δίπλα από τα σβησμένα καντήλια.
Στις άδειες των ματιών κόγχες
κανένας δεν καθρεφτίζεται νόστος.
Μόνο ένα κιβούρι απέμεινε
για να στριμώξουν στα βάθη το σαρκίο τους.
Μονάχη περιουσία
τα λιγοστά αυτών που τους πένθησαν δάκρυα.
Στο μοιρολόι απάνω,
μαυροφορεμένος ο παπάς
σέρνει το θυμιατήρι
ξορκίζοντας το θανατικό στα έγκατα του τάφου.
Σε ένα με κόλλυβα πιάτο
φύτρωσαν γεράνια και κυκλάμινα.
Ικέτες του ουρανού,
με τη γλώσσα λαλούν του κότσυφα
καθώς συλλέγει τα σπόρια
της πένθιμης ανθοφορίας.
Τρυφερά του θανάτου τα χέρια
ανασκαλεύουν το χώμα,
των νεκρών τα κτερίσματα να βρουν.
Αυτός, την τελευταία τους
θα απολαύσει ανάσα.
Στον στερνό ασπασμό των βλεφάρων
αποχωρίζεται η ζωή.
*Ο Αντρέας Πολυκάρπου γεννήθηκε στην Κύπρο το 1984 και από το 2004 ζει στην Αθήνα, δίπλα στη θάλασσα. Ασχολείται επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία, ενώ γράφει ποίηση και θέατρο. Ποιήματα και θεατρικά του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, στα Ισπανικά και στα Γαλλικά.Αγαπά τη θάλασσα και τις γάτες ενώ ακόμα προσπαθεί να καταλάβει τον άνθρωπο…
Πηγή: https://www.fractalart.gr/i-patrida-ton-nekron/
