- Αναδημοσίευση από το προσωπικό της Facebook
Το κρύο σε τρυπάει
ως το κόκκαλο...
Οι δρόμοι έχουν φορέσει
απ' το πρωί την υγρή φορεσιά...
Μοιάζει τόσο συναισθηματικά
ευάλωτη η μικρή μου πόλη...
Μια έρημη επαρχιακή πόλη όπου
ο κάθε ένας κουκουλώνει
τα προβλήματα του,
τις στεναχώριες του
για να μην εκτεθεί "...
Ανοχύρωτες πόλεις
οι επαρχίες, έτοιμες
ανά πάσα στιγμή
να λεηλατηθούν από
κάθε λογής κοινωνική κριτική,
έτοιμες κάθε λεπτό να κατασπαράξουν
τα ανυποψίαστα θύματα
και μετά να τα ρίξουν στον βωμό
προς άρτον και θεάματα του σαρκοβόρου
μικροαστικού πλήθους...
Ήδη είμαι έξω πολύ ώρα...
Το κρύο έχει αρχίσει
και με διαπερνά ολόκληρη...
Σηκώνω τον γιακά
του παλτού και σχεδόν
τρέχω για να φτάσω
στην ζεστή 'φωλιά' μου.
Καθώς γυρνάω αφήνω
το βλέμμα να πλανηθεί
στα μεγάλα παγωμένα κτίρια...
Σκέφτομαι...
Σε γυάλινες πόλεις
ζούμε, ψυχροί άνθρωποι
με γυάλινα συναισθήματα...
"Μ.Γ"