Της Σοφίας Φούρλαρη // *
Διήγημα: Άγνοια κινδύνου
Τόνοι βίδες στέγασαν τα όνειρά τους. Πίστευαν ότι κάτω τους θα ήταν απρόσβλητοι από την οξείδωση της καθημερινότητας.
Ζήσαν στον κλωβό του έρωτά τους χωρίς να κοιτούν έξω από τα θολωμένα τζάμια της εθελοτυφλότητάς τους.
Μετά από τον σεισμό, οι βίδες χαλάρωσαν και ρινίσματα μετάλλου έπεφταν στα χιονισμένα μαλλιά τους. Ο κίνδυνος ήταν φανερός αλλά τα πόδια τους δεν τους κρατούσαν να πηδήξουν από το παράθυρο.
Τους βρήκαν αγκαλιά, πασπαλισμένους με ασημοκαφέ σιδερόσκονη.
*Η Σοφία Φούρλαρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972. Σπούδασε Φυσική, Μετάφραση και Παιδαγωγικά. Συμμετείχε με δύο ποιήματα στο συλλογικό έργο «Το τέλος του κόσμου», το οποίο επιμελήθηκε ο Γ. Ιατρίδης. Επίσης, συμμετείχε στα συλλογικά έργα «Ξεθωριασμένες πεταλούδες» και «Οι βεντάλιες του Agehama» από τις Εκδόσεις Αλάτι. Κείμενά της έχουν δημοσιευθεί στον ιστότοπο Το Βιβλίο.net.
Πηγή: https://www.fractalart.gr/agnoia-kindynoy/
