- Αναδημοσίευση από το προσωπικό της Facebook
Χειμώνας
Όταν θα ρθεις,
να σαι καλός μαζί μου.
Βασανισμένη κι άδεια
η ψυχή μου,
δεν τους αντέχει
τους χειμώνες πια.
Το τζάκι αναμμένο
στην γωνιά,
πύρινες γλώσσες
ξεπετάγονται μπροστά,
μα η φλόγα τους
δεν με ζεσταίνει τώρα πια.
Κρύα τα βράδια
και βουβά.
Κι αυτές οι σταλες
της βροχής
συνωμοτησανε,
θαρρείς.
Δεν τραγουδούνε
όπως παλιά.
Βαρανε πένθιμα,
βαριά,
σαν να σταλαζουνε
φαρμάκι
μεσα στην δόλια μου
καρδιά.
Λες κι είναι όλα
τους βαλτα,
να μου θυμίζουνε
κι αυτά ,
πως ότι έφυγε,
πίσω δεν θα γυρίσει πια.
Τρόμο μου προκαλεί
το άκουσμα σου,
μαύρες και παγερες
οι Κυριακές,
μες την καρδιά σου.
Στήνω αυτί μες την σιωπή
ν αφουγγραστω.
Μάταια, τον χτύπο της
καρδιάς μου,
ακούω μόνο ρυθμικό,
να μου φωνάζει
πως εγώ ακόμα ζω.
Μες τα σκοτάδια
μοναχή αναπολώ
κάποιες ημέρες
φωτεινές,
μα μοιάζουν
τόσο μακρινές
σαν να ταν αλλονων
ζωές.
Να σαι καλός μαζί μου,
μην ξεχνάς,
να μου χαμογελάς.
Τον ήλιο σαν απλώνεις
το πρωί,
την μέρα κάνεις
πιο υποφερτή.
Οι αχτίδες μου ζεσταίνουν
την καρδιά,
κι όλα τριγύρω
μοιάζουν πιο γλυκά.
Μα αν βάλεις το σκουφι σου
το λευκό,
θα τρέχω εδώ κι εκεί
σαν τον λαγό,
παιχνίδια και στιγμές παλιές
σαν θυμηθώ.
Τις πρώτες σου νιφάδες
μόλις δω,
στο λέω, γωνιά θα ψάξω
να κρυφτώ !
Γι αυτό, σου λέω,
σαν θα ρθεις,
μην είσαι δα
πολύ δριμύς,
και φύγε γρήγορα
μακριά.
Δεν την αντέχω πια
την τόση παγωνιά.
Την Άνοιξη ονειρεύομαι
να ρθει ξανά!
ΧΣ
Φωτογραφία από το διαδίκτυο
