Ο Κώστας Πρωτοπαπάς αποτελεί το παράδειγμα του ανθρώπου που κυνηγά το όνειρό του και πετυχαίνει!
Μεγαλωμένος στην Κόρινθο, ολοκλήρωσε σπουδές Πληροφορικής στην Αθήνα, αλλά το μεράκι του για ζωγραφική δεν τον εγκατέλειψε. Αφού εργάστηκε για ένα διάστημα ως καθηγητής Πληροφορικής στη μέση εκπαίδευση, η αγάπη του για την τέχνη τον οδήγησε στην Βαρκελώνη, όπου σπούδασε ακαδημαϊκό σχέδιο και χρώμα. Σήμερα συνεχίζει να βρίσκεται εκεί ως δάσκαλος της Ακαδημίας από την οποία αποφοίτησε.
Η δεύτερη καραντίνα με βρίσκει να διδάσκω στην Barcelona Academy of Art, μιας και μας δόθηκε η ευκαιρία να συνεχίσουμε κανονικά τα μαθήματα. Παρ’ όλα αυτά είμαστε όλοι με μάσκες μέσα στη σχολή και με μετρήσεις θερμοκρασίας κλπ… Η νέα μας καθημερινότητα… Παράλληλα, τις ημέρες που δεν διδάσκω βρίσκομαι στο στούντιό μου συνεχίζοντας κάποια προσωπικά μου έργα, όπως επίσης και κάποιες παραγγελίες. Ο εγκλεισμός δεν έχει επηρεάσει θα έλεγα τίποτα στη δουλειά μου. Οι περισσότεροι ζωγράφοι λίγο πολύ έτσι δουλεύαμε και πριν!
Νιώθεις καλύτερα στη θέση του δασκάλου ζωγραφικής ή του ζωγράφου-δημιουργού;
Δύσκολη ερώτηση… Ο δάσκαλος για μένα είναι κάτι πολύ σημαντικό και ανέκαθεν το είχα πολύ ψηλά στα μάτια μου σαν επάγγελμα. Επηρεάζεις νέα άτομα στον χώρο, προσπαθείς να διδάξεις με τον καλύτερο τρόπο που μπορείς, ελπίζοντας να τους δώσεις τα εφόδια για να συνεχίσουν μετά μόνοι τους και υπάρχει μια διαρκής τριβή που βοηθάει και τους μαθητές και εμάς. Από την άλλη, στο στούντιο είσαι μόνος σου απέναντι στο όποιο έργο και οι ώρες που περνάς μαζί του δημιουργούν επίσης μια ιδιαίτερη σχέση που δεν περιγράφεται με λόγια. Η ισορροπία μεταξύ διδασκαλίας και προσωπικής δουλειάς είναι ό,τι καλύτερο για εμένα αυτή την περίοδο, αν και η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα λίγο περισσότερο χρόνο για τα έργα μου.
Σε ποια σχολή θα κατέτασσες τον τρόπο ζωγραφικής σου; Στον Ρεαλισμό ίσως;
Ναι, στον ακαδημαϊκό ρεαλισμό συγκεκριμένα. Αυτό διδάχτηκα και αυτό ήθελα να κάνω ανέκαθεν. Αν όχι καθαρά στον ακαδημαϊκό ρεαλισμό, κάτι στα όρια αυτά. Αλλά ποιος ξέρει; Κάθε μέρα βλέπεις πράγματα και το στυλ σου επηρεάζεται, οπότε δεν έχω ιδέα τι θα ζωγραφίζω στο μέλλον…
Οι περισσότεροι πίνακές σου απεικονίζουν ανθρώπινες φιγούρες και κυρίως γυναικείες. Σε ελκύει περισσότερο ο άνθρωπος που γίνεται αφορμή για τέχνη από ένα φυσικό τοπίο;
Ξεκάθαρα. Για εμένα δεν υπάρχει κάτι ομορφότερο από το ανθρώπινο σώμα και πόσο μάλλον το γυναικείο. Από πλευρά ζωγραφικής είναι επίσης το πιο φιλόδοξο θα έλεγα, μιας και είναι τρομερά δύσκολο να το αποδώσεις με ακρίβεια και σεβασμό. Το τοπίο για εμένα είναι κάτι που συνοδεύει τον άνθρωπο στην δουλειά μου.
Ποιες τάσεις και ρεύματα σε έχουν επηρεάσει ως προσωπικότητα και κατ’ επέκταση το έργο σου;
Μεγάλες μου επιρροές είναι ο Ακαδημαϊκός ρεαλισμός της Γαλλικής σχολής (Bouguereau, Ingres, Cabanel, Cot, August Riedel, Guillame Seinac, Cave, Emile Munier Hublin κ.ά.). Επίσης Rembrandt, Rubens, Titian, Friant, Repin, Alma Tadema και από Έλληνες οι Γύζης, Λύτρας, Ιακωβίδης, Λεμπέσης. Μεγάλο ρόλο παίζει και η μουσική που ακούω, η οποία επηρεάζει πολύ την θεματολογία ειδικά στα έργα που δουλεύω τώρα.
Έργα σου έχουν εκτεθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ωστόσο, εσύ επιμένεις στη θέλησή σου για επιστροφή στην πατρίδα παρά την εκτός συνόρων αναγνώριση;
Στόχος μου είναι να βάλω ένα λιθαράκι στην ελληνική ζωγραφική και να επηρεάσω νέους που θέλουν να ασχοληθούν σοβαρά με αυτήν. Πλέον δε διδάσκεται ο ακαδημαϊκός ρεαλισμός, ο οποίος είναι το αλφάβητο της ζωγραφικής. Οπότε πως μπορείς να γράψεις ένα ποίημα αν δεν γνωρίζεις το αλφάβητο; Αν μου το επιτρέψουν οι οικονομικές και προσωπικές καταστάσεις θα ήθελα να γυρίσω και να ανοίξω ένα μικρό ατελιέ σε τέτοια πρότυπα στην Ελλάδα.
Στα σχέδιά σου υπάρχει κάποια έκθεση των έργων σου;
Ξεκίνησα να εκθέτω στην Ελλάδα μέσω της Evripides Art Gallery. Εκεί μου δόθηκε η τεράστια δυνατότητα να εκθέσω μαζί με κάποιους από τους παιδικούς μου ήρωες στην φετινή Art Athina, κάτι το οποίο δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Στήριξαν την δουλειά μου και πίστεψαν σε εμένα, κάτι που είναι πολύ δύσκολο στην Ελλάδα για το στυλ της ζωγραφικής μου. Ευελπιστώ να συνεργαστώ μαζί τους ξανά για κάποια ομαδική έκθεση, αλλά ο κύριος στόχος μου είναι η πρώτη μου ατομική.
Κι εμείς σου το ευχόμαστε Κώστα, σ’ ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας τις σκέψεις και κάποια από τα έργα σου!
Σοφία Αργύρη
Πηγή: https://ipolizei.gr
