- Αναδημοσίευση από το προσωπικό της Facebook
Έχετε προσέξει πως
οι σχέσεις συμφέροντος
διαθέτουν άλλου είδους προαποφασισμένες
ήπιες συμπεριφορές;;
Ας πούμε για παράδειγμα πως φτιάχνω ένα πλάνο για να εξυπηρετήσω έναν σκοπό,το συμφέρον μου με λίγα λόγια...
Ανάλογα με το πως εξελίσσεται το σενάριο που 'χω κατασκευάσει, μειώνονται οι ευαισθησίες μου
και ανέχομαι όλο και πιο πολλά, επιβαρύνομαι μ' όλο και περισσότερες αβαρίες.
Πχ, αν μια γυναίκα θέλει
να παντρευτεί τον πλούσιο άντρα θα ρίχνει πολύ νερό στο κρασί της και θα παραβλέπει
πολλά απ' την πιθανών ανάρμοστη συμπεριφορά του συζύγου...
Ο άντρας για παράδειγμα που παντρεύτηκε μια γυναίκα για χ, ψ, λόγους και όχι από πραγματικό έρωτα, δεν θα τρελαθεί κιόλας αν εκείνη δεν είναι κι ο,τι καλύτερο
από άποψη, πχ, νοικοκυροσύνης...
Το αντίθετο όμως συμβαίνει με τους μεγάλους έρωτες...
Είναι σαν μίσχοι λουλουδιών, τόσο εύθραυστοι και "λεπτοί".
Έχουν ανάγκη καθημερινό πότισμα για να ανοίξουν τα μπουμπούκια,
να ανθίσουν, να μοσχοβολήσουν,
είναι ευάλωτοι,
εύκολα μαραίνονται.
Έτσι και οι μεγάλοι έρωτες...Αντιδρούν
στο παραμικρό που
θα τους φανεί κάπως...
Αναστατώνονται με
το "τίποτα", συγκινούνται και δακρύζουν, χαμογελούν
και οργίζονται
με τρόπο οδυνηρό...
Οι πραγματικά ερωτευμένοι,
εκείνοι που ερωτεύονται
μόνο τα πρόσωπα
και όχι τους ρόλους
που παίζει το κάθε πρόσωπο, δεν ρίχνουν κανένα δίχτυ ασφαλείας.
Δεν μπορούν να ισορροπήσουν καν...
Οι Θείοι έρωτες ζητούν τα πάντα. Δεν συμβιβάζονται με τίποτε λιγότερο, παρά μόνο
με την πλήρη
κατάκτηση του άλλου.
Είναι θανατεροί...
#Μ.Γ#