- Αναδημοσίευση από το προσωπικό του Facebook
ΑΝΑΒΛΕΨΟΝ
Ως στρουθίον μονάζον επί δώματος
καθώς το κακό τρέφεται με κακό
και σκέπασε απ' άκρη σ' άκρη τον ουρανό
ενώ σε λίγο θα βρέξει χειμώνα.
Αλιβάνιστος ακόμη κι ακοινώνητος
οσφραίνομαι την καψαλισμένη μου σάρκα
κάθε που ο βοριάς σφυρίζει ξαφνική ανακωχή.
Αγάπησα τη ματαιότητα και ζήτησα το ψεύδος
κι η ποίηση παραπλανημένη μοιχαλίδα
απαιτεί εδώ και τώρα την κεφαλή μου επί πίνακι.
Ατενίζω νοερά Τον Κύριο
και μονήρης συλλογιέμαι
πως να βαστάξει ο κακόμοιρος ο άνθρωπος
τόση Αγάπη.
Εκείνος, τας αμαρτίας ημών φέρει
και περί ημών οδυνάται.
Χαστούκι, στην απενεργοποιημένη μου συνείδηση.
Να ήμουν λέει για λίγο, ο τυφλός της Ιεριχούς.
Μ' εκείνο το «Ιησού, Υιέ Δαυίδ, ελέησόν με»
καθώς το «Ανάβλεψον» Του Δεσπότου
ακόμη το πνίγω σφιχτά με το μαξιλάρι μου να μην ακουστεί
και μου διαμελίσει τον ύπνο.
Ήδη βρέχει χειμώνα.
Ο καιρός του λαλείν ή ο καιρός του σιγάν;
«Ιησού, Υιέ Δαβίδ, ελέησον εμέ και τον κόσμο Σου άπαντα.»
Δεν έχω άλλες λέξεις.
κδ