Τα δάκρυα δε σβήνουν τη φωτιά
η κυρά-Γιούλα η Εκάβη θρηνεί τις Γούβες της
ο τρόμος κρύβεται στην αγκαλιά μιας μάνας
αητοί γεράκια αναζητούν τα σπίτια τους
γυρνούν πλανήτες στην ερημιά του κάμπου
κόκκινος ήλιος χύνει το δάκρυ του στη θάλασσα
πύρινες γλώσσες καίνε τη γλύκα της ψυχής μας
η φλόγα πάγωσε τη δρασκελιά των ζωντανών του δάσους
το χτήνος σπάραξε τα σπλάχνα της ελιάς
μορφές φαντάσματα σε απόκοσμο αλώνι
βροχή τα δάκρυα να σβήσουν τη φωτιά
φίλε μην κλαις
τριζόνια ακόμη αρμολογούν τη μουσική της νύχτας
οι ρεματιές μας ζωντανές φυσούν απόγεια αύρα
τα δέντρα κάηκαν μα στέκουν όρθια
τα χέρια μας γινήκαν αλυσίδα να σφιχτοδέσουν τη δίψα για ζωή
η δύναμή μας θάλασσα να πνίξει όλους τους φόβους
φίλε μην κλαις
τα δάκρυα δε σβήνουν τη φωτιά
* Κωνσταντίνος Γιαννάκος, φιλόλογος συγγραφέας
για όλες τις Γούβες της Βόρεια Εύβοιας
για όλες τις Γούβες του κόσμου
τριζόνια ακόμη αρμολογούν τη μουσική της νύχτας
οι ρεματιές μας ζωντανές φυσούν απόγεια αύρα
τα δέντρα κάηκαν μα στέκουν όρθια
τα χέρια μας γινήκαν αλυσίδα να σφιχτοδέσουν τη δίψα για ζωή
η δύναμή μας θάλασσα να πνίξει όλους τους φόβους
φίλε μην κλαις
τα δάκρυα δε σβήνουν τη φωτιά
Γούβες, 10 Αυγούστου 2021
* Κωνσταντίνος Γιαννάκος, φιλόλογος συγγραφέας
για όλες τις Γούβες της Βόρεια Εύβοιας
για όλες τις Γούβες του κόσμου
Πηγή: https://www.fractalart.gr/
