Από Μιχάλης Γκουντής
Πηγή: https://www.eleytheriagora.gr
Η Antifa υποστηρίζει ανοιχτά και χρησιμοποιεί τη βία και τον εκφοβισμό. Όπως οι «μειονότητες εμπροσθοφυλακής» του Μουσολίνι, φορούν μαύρα ρούχα (αν και τα μέλη της Antifa καλύπτουν συχνά και τα πρόσωπά τους) και χρησιμοποιούν εκφοβισμό και βία για να εμποδίσουν τους πολιτικούς αντιπάλους από το να συγκεντρωθούν.
οι antifa απαλλάσσονται επειδή η επισήμανση της άλλης πλευράς ως «φασιστικής» τους καθιστά αυτόματα «καλούς», γιατί είναι αυτοί που αγωνίζονται εναντίον του φασισμού. είναι ένα λαμπρό ρητορικό τέχνασμα
των Jon Μiltimore και Tyler Brandt
Απόδοση: Μιχάλης Γκουντής
Εισαγωγή
Στις 23 Μαρτίου 1919 ο Μπενίτο Μουσολίνι, Ιταλός βετεράνος του Μεγάλου Πολέμου και εκδότης σοσιαλιστικών εφημερίδων, δημιούργησε τα Fasci di Combattimento (κοινώς γνωστά ως Φασιστικό Κόμμα) με τη βοήθεια μερικών συνδικαλιστών φίλων.
Περίπου εκατό χρόνια αργότερα, η λέξη φασισμός παραμένει στην πρώτη γραμμή του πολιτικού μας λόγου, παρόλο που ο φασισμός είναι σχεδόν νεκρός ως πολιτική δύναμη και η λέξη έχει χάσει μεγάλο μέρος του νόηματός της (αν όχι της δύναμής της). Γιατί λοιπόν μιλάμε για φασίστες;
Περίπου εκατό χρόνια αργότερα, η λέξη φασισμός παραμένει στην πρώτη γραμμή του πολιτικού μας λόγου, παρόλο που ο φασισμός είναι σχεδόν νεκρός ως πολιτική δύναμη και η λέξη έχει χάσει μεγάλο μέρος του νόηματός της (αν όχι της δύναμής της). Γιατί λοιπόν μιλάμε για φασίστες;
Η άνοδος της Αntifa
Στις 8 Νοεμβρίου, ο οικοδεσπότης της νυχτερινής εκπομπής Stephen Colbert πήγε στο Twitter για να καταδικάσει έναν όχλο που είχε επιτεθεί στο σπίτι του οικοδεσπότη των Fox News, Tucker Carlson.
«Η καταπολέμηση των ιδεών του Tucker Carlson είναι αμερικανικό δικαίωμα», έγραψε ο Colbert. «Η επίθεση στο σπίτι του και η τρομοκρατία της οικογένειάς του είναι μια πράξη τερατώδους δειλίας. Προφανώς, μην το κάνετε αυτό, αλλά επίσης, μην απολαμβάνετε το ότι συμβαίνει. Το να ταΐζουμε το τέρας δημιουργεί ακριβώς περισσότερα τέρατα».
Οι επιτιθέμενοι αποτελούνταν από μια ομάδα οι οποίοι αυτοαποκαλούνταν Antifa. Λίγοι Αμερικανοί είχαν ακούσει τη λέξη «Antifa» πριν από το 2016. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει πλέον. Εκτός από την επίθεση στο σπίτι του Carlson, πολλά επεισόδια υψηλού προφίλ όπου εμπλέκονται οι Antifa – η «Μάχη του Μπέρκλεϊ», η τραγωδία στο Charlottesville και μια σειρά οδομαχιών στο Πόρτλαντ – ώθησαν την χαλαρά οργανωμένη πολιτική ομάδα στο εθνικό επίκεντρο της. (Είναι δύσκολο να μην παρατηρήσετε συμμορίες των ατόμων με μαύρα ρούχα που φορούν μάσκες, κραδαίνουν όπλα και επιλέγουν μάχες με πολιτικούς αντιπάλους.)
Η λέξη Antifa, αν δεν το έχετε ήδη μαντέψει, είναι συντομογραφία για τον αντιφασισμό. Διεξάγετε μια αναζήτηση Google και θα δείτε ότι οι Antifa αντιτίθονται στις φασιστικές ιδεολογίες, ανθρώπους και ομάδες. Αυτό είναι μέρος της ιδεολογίας των Antifa. Σε αντίθεση με τις περισσότερες περιθωριακές πολιτικές ομάδες, οι Antifa δεν κατονομάζονται για κάτι. Το όνομά τους εκφράζει την αντίθεσή τους σε μια ιδεολογία, η οποία είναι ταυτόχρονα ανήθικη και ομιχλώδης.
Είμαστε όλοι «φασίστες» πια
Πάνω από επτά δεκαετίες πριν, ο Βρετανός συγγραφέας George Orwell παρατήρησε ότι ο όρος φασισμός είχε χάσει κάθε συνεπή έννοια. «Η λέξη φασισμός δεν έχει νόημα παρά μόνο στο βαθμό που σημαίνει «κάτι που δεν είναι επιθυμητό», γράφει ο Orwell στο άρθρο του «Politics and the English Language». Λόγω της διφορούμενης φύσης της λέξης, οι Antifa και άλλες ακροαριστερές ομάδες μπόρεσαν να φέρουν στο προσκήνιο τους διαφορετικούς στοχαστές, όπως τον Charles Murray, την Christina Hoff Sommers, τον Jordan B. Peterson και τον Ben Shapiro ως «φασίστες».
Επιπλέον, με την ονομασία τους ως «αντιφασίστες», οι Antifa προστατεύονται από την κριτική που συνήθως κατευθύνεται προς εξτρεμιστικές ομάδες. Παρά την καταδίκη του Colbert για την επίθεση των Antifa στο σπίτι του Tucker Carlson υπήρξε μία πολιτισμική απροθυμία να καταδικαστεί η πολιτική βία και τακτική των Antifa. Το 2017, μετά τα τραγικά γεγονότα στο Charlottesville, που αφορούσαν αναμέτρηση μεταξύ ατόμων της «λευκής υπεροχής» και μελών των Antifa, ο πρώην υποψήφιος Ρεπουμπλικανός προεδρεύων Mitt Romney δήλωσε ότι ήταν λάθος να εξισώσει τους φασίστες και τους αντιφασίστες.
«Όχι, δεν είναι το ίδιο,» είπε ο Romney. «Η μία πλευρά είναι ρατσιστική, φανατισμένη, Ναζί. Η άλλη αντιτίθεται στον ρατσισμό και το φανατισμό. Ηθικά διαφορετικά σύμπαντα».
Φασίστες και αντιφασίστες: όχι τόσο διαφορετικοί από όσο νομίζετε
Ο Romney εξέφρασε μια κοινή πεποίθηση, αλλά οι Antifa με το ζόρι είναι το πολικό αντίθετο του φασισμού. Μια εξέταση των Antifa και των φασιστών της δεκαετίας του 1920 και του 1930 αποκαλύπτει εντυπωσιακές ομοιότητες. Πολλοί ιστορικοί και πολιτικοί συγγραφείς περιγράφουν το φασισμό ως ένα δεξιό κίνημα, και ο ισχυρισμός έχει ένα στοιχείο αλήθειας σε αυτό. Όταν ο Μουσολίνι και οι συνδικαλιστές φίλοι του δημιούργησαν τα Fasci di Combattimento, είναι αλήθεια ότι αγκάλιασαν τον ιταλικό εθνικισμό. Ωστόσο, το κόμμα ζήτησε επίσης την κατάσχεση εκκλησιαστικών εκτάσεων, τη δήμευση του χρηματικού κεφαλαίου και την κατάργηση της ιταλικής μοναρχίας και της Γερουσίας.
Στην πραγματικότητα, ο Μουσολίνι ήταν ένθερμος μαρξιστής για χρόνια. Ο γιος ενός αναρχο-σοσιαλιστή τεχνίτη, γνώριζε πολύ καλά τα έργα του Καρλ Μαρξ, τον οποίο επαίνεσε ως «έναν υπέροχο φιλόσοφο της βίας της εργατικής τάξης». Ο βαθμός στον οποίο οι φασίστες του Μουσολίνι απλά αντιγράφουν τους σοσιαλιστές προκατόχους τους συχνά αγνοείται.
Δείτε σχετικά: Η προέλευση του Φασισμού και οι σοσιαλιστικές του ρίζες
Στο μεγαλειώδες του Modern Times, ο ιστορικός Paul Johnson τονίζει ότι ο Μουσολίνι επηρεάστηκε έντονα από τον Kurt Eisner, ο οποίος αναφέρθηκε αρκετές φορές από το φασιστικό πρόγραμμα του Μουσολίνι. Οι «Βαυαρικές ομάδες μάχης» του Eisner, οι οποίες ενέπνευσαν τα Fasci di Combattimento του Mussolini, αποτελούσαν έμπνευση από τους «άντρες του Λένιν σε μαύρα δερμάτινα τζέρκιν», επισημαίνει ο Johnson. Η χρήση του όρου «μειονότητες της εμπροσθοφυλακής» από τον Μουσολίνι για να περιγράψει τα στρατεύματα σοκ της επανάστασης του ήταν σχεδόν σίγουρα εμπνευσμένη από τους «μπροστάρηδες μαχητές» του Λένιν (ένας όρος που ο Λένιν χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το 1903).
Οι κομμουνιστές και οι φασίστες της δεκαετίας του 1920 και του 1930 ενοποιήθηκαν σε ένα πράγμα πάνω απ ‘όλα: την προθυμία τους να χρησιμοποιήσουν την πολιτική βία για να επιτύχουν πολιτικούς στόχους. Ο Μουσολίνι, όπως και ο Λένιν, δεν είχε καμία αμφιβολία για τη χρήση βίας στην προσπάθειά του να «γράψει ιστορία, όχι να μην την υπομείνει» (ένα απόσπασμα του Μαρξ που ο Μουσολίνι αγαπούσε να παραθέτει).
Οι κίνδυνοι της φιλοσοφίας της βίας
Η χρήση βίας για την επίτευξη πολιτικών στόχων είναι μια στάση που οι Antifa αγκαλιάζουν επίσης. Οι Antifa υποστηρίζουν ανοιχτά και χρησιμοποιούν τη βία και τον εκφοβισμό. Όπως οι «μειονότητες εμπροσθοφυλακής» του Μουσολίνι, φορούν μαύρα ρούχα (αν και τα μέλη των Antifa καλύπτουν συχνά και τα πρόσωπά τους) και χρησιμοποιούν εκφοβισμό και βία για να εμποδίσουν τους πολιτικούς αντιπάλους από το να συγκεντρωθούν. Αυτές οι τακτικές περιλαμβάνουν την εκτόξευση περιττωμάτων στην αστυνομία και τη χρήση τούβλων, ροπάλων, αλυσίδων και μαχαιριών στις οδομαχίες τους.
Οι μέθοδοι των Anitfa φαινομενικά επιφυλάσσονται για τους φασίστες, όμως τόσοι πολλοί έχουν δείξει προθυμία να παραβλέψουν το γεγονός ότι οι Antifa χρησιμοποιούν φασιστικές τακτικές. Oι Antifa απαλλάσσονται επειδή η επισήμανση της άλλης πλευράς ως «φασιστικής» τους καθιστά αυτόματα «καλούς», γιατί είναι αυτοί που αγωνίζονται εναντίον του φασισμού. Είναι ένα λαμπρό ρητορικό τέχνασμα. Όπως δήλωσε ο Chris Cuomo για την υπεράσπιση των Antifa σε ένα προσεκτικά διατυπωμένο απόσπασμα του CNN τον Αύγουστο, «η καταπολέμηση του μίσους έχει σημασία».
Δείτε σχετικά: Είναι «αντιφασίστες» οι Antifa;
Σε ένα ηθικό σύμπαν όπου οι σκοποί δικαιολογούν τα μέσα, η χρήση φασιστικών τακτικών για την καταπολέμηση των φασιστών (ή των ανθρώπων που θεωρούνται φασίστες) είναι απολύτως σωστή. Ωστόσο, οι κίνδυνοι της υιοθέτησης της φιλοσοφίας της βίας είναι αυστηροί. Όπως παρατηρήθηκε από τον Solzhenitsyn, το πρώτο θύμα της βίας είναι η αλήθεια.
«Η βία δεν ζει μόνη της και δεν είναι ικανή να ζει μόνη της: αναμιγνύεται αναγκαστικά με ψεύδη», παρατηρεί ο Ρώσος συγγραφέας πριν από την εξορία του από τη Σοβιετική Ένωση. «Οποιοσδήποτε άνθρωπος που κάποτε διεκδίκησε τη βία ως μέθοδο του, πρέπει να επιλέξει αδιάψευστα την ψευδαίσθηση ως αρχή του».
Το επιχείρημα του Solzhenitsyn είναι κάτι που οι Antifa πρέπει να σκεφτούν σοβαρά. Εάν δεν το κάνουν και εξακολουθούν να υπερασπίζονται και να χρησιμοποιούν τη βία ως μέσον για τους πολιτικούς τους στόχους, οι Antifa θα συνεχίσουν να «αναμειγνύονται με το ψεύδος». Οι μεγαλοπρεπείς στόχοι της θα αποδειχθούν κενοί και στείροι όπως αυτοί των Ιακωβίνων και των Μπολσεβίκων που προηγήθηκαν.
Στο επόμενο άρθρο μας για την άνοδο των Antifa, θα ερευνήσουμε τη ρίζα της φιλοσοφίας της και θα εξετάσουμε ακριβώς γιατί πιστεύουν ότι είναι δικαιολογημένο να χρησιμοποιούν φασιστικές τεχνικές στο όνομα της μάχης κατά του φασισμού.
***
Ο Jonathan Miltimore είναι ο διαχειριστής του FEE.org. Πρώην Διευθυντής Ψηφιακών Μέσων στο Intellectual Takeout, ο Jon ήταν υπεύθυνος για το καθημερινό περιεχόμενο των εκδόσεων, την στρατηγική διαδικτύου και τις λειτουργίες κοινωνικών μέσων. Πριν από αυτό, ήταν ο Ανώτερος Εκδότης του The History Channel Magazine, διαχειριστής του περιοδικού Scout.com, και ο γενικός αναλυτής της αποστολής του Panama City News Herald. Ο Jon εργάστηκε επίσης ως μαηθητευόμενος στο τμήμα γραπτού λόγου υπό τον George W. Bush.
Ο Tyler Brandt είναι συνεργάτης περιεχομένου στο FEE. Είναι πτυχιούχος του UW-Madison με B.A. στην Πολιτική Επιστήμη. Στο κολέγιο, ο Τάιλερ ήταν ένας πρεσβευτής της πανεπιστημιούπολης του FEE, πρόεδρος του τμήματος YAL της πανεπιστημιούπολης και Research Intern στο Ινστιτούτο Δημόσιας Πολιτικής John K. Maclver.
