Ο Οκτώβρης που αγαπώ
Δεν ξέρω τι αγαπώ πιότερο στον Οκτώβρη ..
Δεν ξέρω αν αγαπάω το γλυκό βοριαδάκι που με ορμή τρυπώνει στην ψυχή και με την δροσερή πνοή του, διώχνει κάθε αποκαΐδι και ξεραΐλα των χρόνων που συσσωρεύονται στην ζωή μου.
Δεν ξέρω αν είναι η ευωδία της γης μετά τις πρώτες μπόρες, που εισχωρεί στα μύχια της ύπαρξης μου για να μου θυμίσει πως κι εγώ γη είμαι, και από χώμα πλάστηκα..
Ίσως να είναι και η ταπεινή μου γαρυφαλιά που αναθάρρησε από την καυτή ανάσα του καλοκαιριού και μοσχοβόλησε τον κόσμο μου.. ύστατο χαίρε το τελευταίο της άνθος!
Μα μπορεί και να αγαπώ τις αποχρώσεις του μελιού που μαζί με το γλυκό πορτοκαλί της κιννάβαρης και το καφέ της κανέλας απλώνονται σε δέντρα, σε κήπους, σε δρόμους, ζωγραφίζουν δημητρούλια και κυκλάμινα και με μιας γλυκαίνει ο ορίζοντας.
Ξαποσταίνουν τα μάτια από το εκτυφλωτικό γαλανόλευκο του ουρανού, γεμίζουν τα σύννεφα με μαβοκόκκινες πινελιές και λες και παραμύθι ο κόσμος.
Μα ίσως να τ’ αγαπώ πιο πολύ και για τον Αϊ Δημήτρη, που καβαλάρης έρχεται πάντοτε στα όνειρα μου αντάμα με έναν άλλο Δημήτριο, πολυαγαπημένο μου!!
Και εκεί, στον ερειπωμένο κήπο μας, σταυροπόδι καθόμαστε κάτω από την σκεπή του φεγγαριού, και ψιλή κουβέντα πιάνουμε για τους αλλοτινούς, τους όμορφους καιρούς μας, μέχρι να χαράξουν τα αξημέρωτα βράδυα μου!
Και έτσι περνάνε οι μήνες και κλείνουν τα χρόνια…καρτερώντας
πάντα έναν όμορφο Οκτώβριο!!
Σας εύχομαι ένα γλυκό δείλι!!
Διάνθη
©Διάνθη 26/10/ 2022
Η φωτογραφία: ψηφιακή τέχνη από τον Christian Schloe
Πηγή: https://www.fractalart.gr/o-oktovris-poy-agapo/