

Γιώργος Μπρουνιάς «Παντοτινά»
Το πλοίο της αγάπης
όλους ,ας είχε πάνω του
επιβάτες χωρίς αποσκευές
και μ’ άγνωστο προορισμό
χαρούμενοι στην πίστη
πώς ο άνεμος
είναι μαζί μας
τα κύματα πάντοτε μπρός
ποτέ πίσω στη γη την ποτισμένη
φωνές παιδιών χαμένων.
Αλλού μας περιμένουν τα πουλιά
τα χρωματιστά τους τραγούδια
και άνθρωποι γελαστοί χρυσά σπίτια
να μας χαρίσουν.
Το παντοτινό μάς τράβηξε
μακριά απ’ τους τόπους της φθοράς
γιατί τα αισθήματα
μένουν ύστερά μας
κι είναι τα υλικά του καραβιού
πού κι αν βουλιάξει στον ασάλευτο βυθό
εκείνο ολοένα ταξιδεύει
πράσινα φύκια, άμμο, πέτρες, σέρνοντας.
*Από την ποιητική συλλογή «Χνάρια λαφριά», εκδ. Το Ροδακιό
Πηγή: https://www.fractalart.gr/giorgos-mproynias-pantotina/