.jpg)
Ξημερώνοντας 17 Μαρτίου 1988, ο αρχηγός των Κροκανθρώπων, Νικόλας Άσιμος, ανέβηκε στο σκαμνί, έβαλε τη θηλιά στο λαιμό και πέρασε στον άλλο κόσμο.
Σήμερα, 29 χρόνια μετά, ο φίλος του, Αργύρης Μαρνέρος, έγραψε ένα συγκλονιστικό ποίημα:
Ποιος ήταν αυτός ο καβαλάρης της κιθάρας
με το μαστίγιο να χτυπάει δεξιά κι αριστερά;
Αυτός που κουβαλούσε μέσα στο σακίδιό του
Μουσικόν Πυρ, απόσταγμα καρδιάς και ψυχής;
Ήταν αυτός, που ήθελε να τον φωνάζουν
Νικόλα Άσιμο
Αυτός, που δεν πούλησε το τραγούδι του
μέσα σε φιάλες πολυτελείας
Αυτός, που δεν άναψε η φλόγα του
χρυσά κηροπήγια
Έφυγε με ένα σχοινί τυλιγμένο στο λαιμό του
το καρφί όμως που τέντωσε την θηλιά
ήταν καρφωμένο στο μάτι του Ουρανού.
Ο Νικόλας Άσιμος ήταν γεννημένος τον μήνα Αύγουστο. Γι' αυτό και ο Αργύρης Μαρνέρος, στο υστερόγραφο του ποιήματος του, γράφει:
Κάθε φορά που το Αυγουστιάτικο φεγγάρι
μας λούζει με το ασήμι του, Νικόλα Άσιμε
σπάω στο μέτωπό του
μια στάμνα με κόκκινο κρασί
για να’ ρθει η ψυχή σου τα μεσάνυχτα
να ξεδιψάσει
Χοή μνημόσυνη από τον φίλο σου Αργύρη
Χρόνια φοιτητικά
Άσβεστες μνήμες, Νικόλα
Ο ποιητής Αργύρης Μαρνέρος γνωρίστηκε με τον Άσιμο το 1970, όταν και οι δύο ήταν φοιτητές της Φιλοσοφικής Σχολής στην Θεσσαλονίκη. Ήταν τότε, μέσα στην Δικτατορία, που ο Αργύρης του έδωσε δύο ποιήματά του, το Έλα Κουτέ να Γίνουμε Φίλοι και τον Μαραθωνοδρόμο. Ο Άσιμος τα μελοποίησε.
Τα γιαταγάνια δωρεάν
Έλα κουτέ να γίνουμε φίλοι
άσ’ το για άλλους το εάν"
Πηγή:ogdoo.gr