(ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI)
.jpg){kind=small}
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πανηγυρίζει για ένα «επιτυχές» δημοσιονομικό αποτέλεσμα πρωτογενές πλεόνασμα 10,29 δισ. ευρώ (υπέρβαση στόχου 7,19 δισ. κατά 43%) για το διάστημα Ιανουάριος – Οκτώβριος 2025.
Αλλά πίσω από τις επιτυχίες των αριθμών κρύβεται μια καταστροφική πραγματικότητα για τις μικρές επιχειρήσεις, για την κοινωνική πλειοψηφία και για τον ίδιο τον ιστό της οικονομίας.
Τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Eurostat είναι αποκαλυπτικά. Τα «λουκέτα» στις επιχειρήσεις αυξήθηκαν στην Ελλάδα κατά 47,8% στο τρίτο τρίμηνο του 2025,σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο.
Σε βάθος τετραετίας (από το 2021), οι πτωχεύσεις εκτινάχθηκαν κατά 572,6%. Πρόκειται για πανευρωπαϊκή πρωτιά και είναι όχι κατόρθωμα, αλλά αποτυχία.
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις συνθλίβονται από τις πολιτικές της Κυβέρνησης. Με τι κόστος; Ανεργία, καταστροφή επενδύσεων, οικονομική αβεβαιότητα και κοινωνική ανασφάλεια. Δεν είναι «νόμος της αγοράς»· είναι αποτέλεσμα παραίτησης από κάθε έννοια προστασίας των παραγωγικών στρωμάτων.
Η υγεία ως θυσία στους δημοσιονομικούς στόχους
Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα παραμένει ουραγός όσον αφορά τις κατά κεφαλήν δαπάνες για υγεία. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat,η κατά κεφαλήν δαπάνη στη χώρα μας είναι περίπου 1.682 € , πολύ κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, που κυμαίνεται στα 3.600 με 3.800€.
Αυτή η απόσταση, αυτό το «άλλο μισό της Ευρώπης», δεν είναι απλά στατιστική, είναι αντανάκλαση της εγκατάλειψης του δημόσιου συστήματος υγείας.
Πόσο αξιόπιστο είναι ένα ΕΣΥ που δεν λαμβάνει τους κατάλληλους πόρους; Πόσο ανθεκτικό απέναντι σε κρίσεις είτε υγειονομικές είτε κοινωνικές; Και τι σημαίνει αυτό για τους πιο αδύναμους ανθρώπους τους χαμηλόμισθους, τους άνεργους, αυτούς που δεν έχουν πρόσβαση σε ιδιωτική υγεία;
Οι αριθμοί της Eurostat δεν είναι απλά «δεδομένα», είναι αποτύπωμα ευθύνης κυρίως της πολιτικής ηγεσίας.
Η Κυβέρνηση πανηγυρίζει το πλεόνασμα σαν να είναι απόδειξη «καλής διαχείρισης» Και όντως, το πλεόνασμα είναι μεγάλο, αλλά παράγεται σε μεγάλο κομμάτι από υψηλότερους φόρους, λιγότερα κοινωνικά έξοδα και αναβολές πληρωμών.
Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας, η υπέρβαση οφείλεται κατά κύριο λόγο σε αυξημένα φορολογικά έσοδα, αλλά και σε καθυστερήσεις πληρωμών, π.χ. επενδύσεων και μεταβιβάσεων σε δημόσιους φορείς.
Με πιο απλά λόγια, η Κυβέρνηση δεν «μοιράζει τον πλούτο», αλλά τον μαζεύει αποστηθίζοντας τον οικονομικό χώρο και αφαιρώντας ζωτικό οξυγόνο από την κοινωνία. Και όταν δηλώνει ότι «θα στηρίξει» νοικοκυριά ή επιχειρήσεις, το κάνει με το σταγονόμετρο, μετά από πιέσεις, όχι από μια βαθιά φιλοσοφία κοινωνικής δικαιοσύνης.
Η Κυβέρνηση αυξάνει την είσπραξη φόρων χωρίς να αναδιανέμει σωστά. Με υψηλά ενοίκια, ακριβή ενέργεια και αυξανόμενο κόστος λειτουργίας, η μικρή επιχειρηματικότητα ασφυκτιά.
Καρτέλ, μεγάλες επιχειρήσεις και μεγαλοεπενδυτές ευνοούνται, ενώ οι μικρές επιχειρήσεις εγκαταλείπονται στο έλεος των χρεών. Το πλεόνασμα δείχνει καλή δημοσιονομική σταθερότητα αλλά ποιο είναι το ανθρώπινο κόστος;
Η Ελλάδα χρειάζεται μια προοδευτική Κυβέρνηση που:
-θα προστατεύει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με στοχευμένα μέτρα όχι λεκτικά, αλλά μέσα από μειώσεις κόστους, φορολογικά κίνητρα, ρύθμιση χρεών και στήριξη στην πρόσβαση σε ρευστότητα.
-θα ενισχύει δραστικά το ΕΣΥ, επενδύοντας πραγματικά σε υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό, ώστε η δημόσια υγεία να μην είναι «δεύτερης κατηγορίας» επιλογή για όσους δεν μπορούν να πληρώσουν.
-θα επαναφέρει την πολιτική στο πλευρό των πολιτών, όχι στο πλευρό των ισχυρών. Η δημοσιονομική πειθαρχία να μην γίνει άλλοθι για κοινωνική αδικία.
-θα κινητοποιήσει την κοινωνία. Το πολιτικό αφήγημα πρέπει να επιστρέψει στην αλληλεγγύη, στην ισότητα και στην αληθινή ευημερία, όχι μόνο στους δείκτες.
Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη καμαρώνει για δημοσιονομικές «κατακτήσεις», αλλά η κοινωνία πληρώνει το τίμημα, κλείνουν μαγαζιά, υποφέρει η δημόσια υγεία, ασφυκτιά η μικρή επιχειρηματικότητα. Η «Ευρωπαϊκή πρωτιά» που φέρνει χαμόγελα στα κομματικά επιτελεία είναι στην πραγματικότητα μια πρωτιά στην καταστροφή ενός βιώσιμου κοινωνικού ιστού.
Αν θέλουμε πραγματική αλλαγή, δεν αρκεί ένα νέο οικονομικό αφήγημα, χρειάζεται νέος ριζικός σχεδιασμός με επίκεντρο τον άνθρωπο όχι τα κέρδη και τα νούμερα.
*Πολιτική και Οικονομική Αναλύτρια
Πηγή: https://tvxs.gr/apopseis/arthra-gnomis/ioanna-lioyta-i-kyvernisi-mitsotaki-kai-i-alosi-tis-oikonomias/
