Οι Γερμανοί δεν χρειάζεται προφανώς να δουλεύουν σκληρότερα και περισσότερο από τους Έλληνες (κάτι που αποτυπώνεται και στα δεδομένα) καθώς τους περισσεύουν χρήματα για να ζήσουν αξιοπρεπώς.
οι έλληνες φορολογούνται πολύ υψηλότερα από τους γερμανούς σε πραγματικούς όρους. η ελληνική οικονομία για να ανακάμψει, δεν πρέπει να φορολογείται σχεδόν καθόλου.
Του Ευθύμη Μαραμή
Τα εισοδήματα σε Ελλάδα και Γερμανία
Στον πίνακα 1 βλέπουμε το μέσο διαθέσιμο εισόδημα στην Γερμανία και στην Ελλάδα (πιο πρόσφατα ενημερωμένα στοιχεία αυτά του 2015). Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης παρέχει αυτά τα δεδομένα για όλες τις χώρες-μέλη του, υπολογίζοντας στις μετρήσεις τους φόρους, τις εισφορές και τις «κοινωνικές παροχές». Παρατηρούμε πως το μέσο διαθέσιμο εισόδημα στην Ελλάδα ανέρχεται στα 9.810 € ενώ στην Γερμανία στα 24.999 €
Πηγή: Ο.Ο.Σ.Α. Κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση
Τώρα, το πρώτο πράγμα που προκαλεί μια άμεση αντίδραση είναι το εξής: Είναι διαφορετικό να παράγει ένας Γερμανός 50.000 € εισόδημα και το κράτος να κλέβει τα 25.000 και άλλο να παράγει ένας Έλληνας 20.000 € και να του κλέβει το Ελληνικό κράτος τα 10.000 €. Στην πρώτη περίπτωση, απομένουν αρκετά στον Γερμανό για μια αξιοπρεπή διαβίωση. Στην δεύτερη περίπτωση, δεν απομένουν αρκετά για μια αξιοπρεπή διαβίωση στον Έλληνα, ενώ φορολογούνται και οι δύο με 50%. Αυτό ισχύει σε περίπτωση που το κόστος διαβίωσης είναι το ίδιο σε σχέση με την αγοραστική δύναμη.
Το κόστος διαβίωσης στις δύο χώρες
Αμέσως μετά, πρέπει να ανατρέξουμε στις τρέχουσες τιμές που επικρατούν στις δύο χώρες ώστε να έχουμε μια καθαρή απεικόνιση της πραγματικότητας. Στην σχετική ιστοσελίδα της Numbeo, βλέπουμε πως ο μέσος όρος ενός ικανοποιητικού εύρους τιμών στην Γερμανία, είναι κατά 53% υψηλότερος από αυτόν της Ελλάδας. Ωστόσο, τα εισοδήματα των Γερμανών είναι κατά 154% υψηλότερα από αυτά των Ελλήνων. Με πιο απλά λόγια, τα εισοδήματα των Γερμανών είναι διπλάσια από αυτά των Ελλήνων με το κόστος ζωής τους σε απόλυτη ισοτιμία. Ή, διαφορετικά, ο Γερμανός έχει 53% υψηλότερες καταναλωτικές τιμές, από τον Έλληνα, αλλά 154% υψηλότερα εισοδήματα. Δηλαδή, ένας Έλληνας με διαθέσιμο εισόδημα 10.000 € στην Ελλάδα, έχει το ίδιο κόστος ζωής με έναν Γερμανό που έχει διαθέσιμο εισόδημα 20.000 €.
Αυτή είναι η σωστή οικονομική προσέγγιση. Η Ελλάδα δεν έχει την παραγωγική απόδοση της Γερμανίας ώστε να μπορεί το Ελληνικό κράτος να φορολογεί με «Γερμανικούς» συντελεστές την παραγωγική οικονομία. Ένας Γερμανός «μπορεί» να αντέξει την κρατική κλοπή (φορολογία), καθώς παράγει μεγάλες ποσότητες πλούτου ενώ ένας Έλληνας δεν μπορεί για τον αντίθετο ακριβώς λόγο.
Για τον λόγο αυτό, η Ελληνική οικονομία δεν μπορεί και δεν πρέπει να φορολογείται όπως η Γερμανική. Με τον τρόπο αυτό, στερείται το τελευταίο της ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των ικανών παραγωγικά χωρών, ήτοι το κόστος παραγωγής. Αυτό, αποκαλύπτει και το τραγικό σφάλμα που ενέχεται στην επιχειρούμενη φορολογική εναρμόνιση που επιθυμούν οι ελίτ των πλούσιων χωρών στην ΕΕ. Θέλουν, με λίγα λόγια, να αποφύγουν τον φορολογικό ανταγωνισμό δημιουργώντας φορολογικό καρτέλ στην ΕΕ. Αυτό θα αποτελέσει ταφόπλακα για τις φτωχότερες χώρες του οργανισμού.
Δείτε σχετικά: Οι Ευρωκράτες πιέζουν για φορολογικό καρτέλ στην ΕΕ
Η φερόμενη «ανταποδοτικότητα» των φόρων
Ο Murray N. Rothbard μας λέει πως η χρηματική οριακή ωφέλεια κάθε ανθρώπου, αυξάνεται καθώς τα χρηματικά περιουσιακά του στοιχεία μειώνονται και, ως εκ τούτου, μπορεί να υπάρξει αύξηση της οριακής ωφέλειας του μειωμένου εισοδήματος που μπορεί να προκύψει από την τρέχουσα εργασία του. Είναι αλήθεια, με άλλα λόγια, πως με την ίδια εργασία κάθε άνθρωπος τώρα κερδίζει λιγότερα χρήματα, αλλά αυτή η μείωση του χρηματικού εισοδήματος, μπορεί επίσης να αυξήσει την οριακή ωφέλεια μιας μονάδας χρήματος, στο βαθμό που αυξάνεται η οριακή ωφέλεια του συνολικού του εισοδήματος. Ο άνθρωπος θα αναγκαστεί, έτσι, να εργάζεται σκληρότερα ως αποτέλεσμα του υψηλού φόρου εισοδήματος. Αυτό βέβαια μόνο στην περίπτωση που επιθυμεί να αυξήσει το εισόδημά του. Μπορεί όμως να κατευθυνθεί στον αντίποδα, δηλαδή να εργαστεί λιγότερο, να παράγει λιγότερα, καθώς η φορολογική αρπαγή τον αποθαρρύνει από περεταίρω προσπάθεια.
Οι Γερμανοί, συνεπώς, δεν χρειάζεται προφανώς να δουλεύουν σκληρότερα και περισσότερο από τους Έλληνες (κάτι που αποτυπώνεται και σε σχετικά δεδομένα) καθώς τους περισσεύουν χρήματα για να ζήσουν αξιοπρεπώς, όπως είδαμε παραπάνω. Παράγεται πολύς πλούτος στη χώρα και τα κλοπιμαία του Γερμανικού κράτους – το οποίο παρέχει τις ίδιες ανεπαρκείς υπηρεσίες, λιγότερο η περισσότερο, όπως και κάθε κράτος – δεν έχουν δραματικά αρνητικό αντίκτυπο στην διαβίωση του πληθυσμού. Κάτι που, αντίθετα, αποτελεί τον κανόνα στην Ελλάδα.
Την φερόμενη «ανταποδοτικότητα» των φόρων την έχουμε αποδομήσει συστηματικά στη σελίδα μας (δείτε μερικά παραδείγματα εδώ, εδώ κι εδώ) όπως επίσης και την αδυναμία του κράτους να παρέχει σοβαρές υπηρεσίες (δείτε μια εμπεριστατωμένη ανάλυση εδώ). Αυτά τα θέματα εξηγούνται επαρκέστατα από την οικονομική επιστήμη. Δεν υπάρχει καμία «ανταποδοτικότητα» των φόρων, παρά είναι κρατικός μύθος με στόχο την πλύση εγκεφάλου και την άνευ όρων υποταγή στον κρατισμό.
Τα έσοδα μιας ιδιωτικής εταιρείας προέρχονται από την αυθόρμητα αναπτυσσόμενη ζήτηση που βασίζεται στην αγορά (με άλλα λόγια την «οργανική» ζήτηση), ενώ τα έσοδα του κράτους προέρχονται από την κλοπή. Τα κράτη είναι αντικαπιταλιστικά, ανορθολογικά και αντιοικονομικά εκ φύσεως. Εάν υπάρχει κάποια σύμβαση που πρέπει να σπάσει, είναι το αποκαλούμενο «κοινωνικό συμβόλαιο» μεταξύ των ατόμων και του κράτους. Τα πρότυπα διαβίωσης θα αυξηθούν, λόγω της αυξημένης συσσώρευσης κεφαλαίου και αποταμίευσης, γεγονός που με τη σειρά του θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των αγαθών και των υπηρεσιών στην αγορά. Με την φορολογία στα ύψη, καθίσταται αδύνατη και η αποταμίευση και η επένδυση.
Δείτε σχετικά: Βασικά Οικονομικά: Αποταμίευση και επένδυση
Όλα τα κράτη είναι κατασκευάσματα εκτός αγοράς και είναι πάντοτε και παντού ανίκανα να κάνουν οικονομικούς υπολογισμούς. Χωρίς τη δοκιμή κέρδους και ζημίας, με προϋπόθεση την ιδιωτική ιδιοκτησία, ο σοσιαλισμός δεν επιτρέπει την εμφάνιση οικονομίας. Επομένως, ο σοσιαλισμός είναι ανορθολογικός. Αν ένα κράτος επιτρέπει την ιδιωτική ιδιοκτησία στην επικράτειά του και εμφανίζεται μια οικονομία ελεύθερης αγοράς, δεν σημαίνει ότι ένα τέτοιο κράτος είναι και ορθολογικό. Διότι ένα τέτοιο κράτος, δεν είναι σε θέση να κατανείμει ορθολογικά τους πόρους που διαχειρίζεται, καθώς οι δημόσιοι φορείς δεν έχουν τη δυνατότητα να υπολογίσουν τις επιδόσεις τους μέσω της δοκιμής του κέρδους και της ζημίας. Οι δημόσιοι φορείς, τελικά, εξαρτώνται από τον εξαναγκασμό και την κλοπή για να χρηματοδοτήσουν τον εαυτό τους και τα προγράμματά τους. Ως εκ τούτου, η νοοτροπία των γραφειοκρατών είναι πολιτικού και όχι οικονομικού χαρακτήρα.
Συμπέρασμα
Για μια ακόμη φορά βλέπουμε πως το κάρο μπαίνει μπροστά από το άλογο, μια πρακτική ιδιαιτέρως διαδεδομένη ανάμεσα στους Κεϋνσιανούς-κρατιστές. Για να καταναλώσεις κάτι, όπως κάνει το Ελληνικό κράτος, πρέπει πρώτα να παραχθεί αυτό το κάτι.
Οι Έλληνες φορολογούνται πολύ υψηλότερα από τους Γερμανούς σε πραγματικούς όρους. «Ανταποδοτικότητα» φόρων δεν μπορεί να υπάρξει με καμία οικονομική έννοια, καθώς, κυρίως μεταξύ άλλων, η κλοπή δεν αποτελεί οικονομική αλλά πολιτική πράξη. Η Ελληνική οικονομία για να ανακάμψει, δεν πρέπει να φορολογείται σχεδόν καθόλου. Το Ελληνικό κράτος δεν έχει την πολυτέλεια σπατάλης (ανάλογης του Γερμανικού κράτους λόγω υψηλής παραγωγής πλούτου από την Γερμανική οικονομία) ώστε να πετάει πόρους στα σκουπίδια του κρατικού συστήματος υγείας, της κρατικής εκπαίδευσης, της κρατικής ασφάλισης και δεκάδων άλλων «υπηρεσιών» και κρατικών «επιχειρήσεων». Μια καλή αρχή για να αυξηθεί ο πλούτος και η κοινωνική ευημερία συνολικά, θα ήταν να αποκρατικοποιηθούν αυτοί οι τομείς όσο το δυνατόν πιο σύντομα.