«Ελαιώνες κι αμπέλια μακριά ως τη θάλασσα
Κόκκινες ψαρόβαρκες πιο μακριά ως τη θύμηση
Έλυτρα χρυσά του Αυγούστου στο μεσημεριάτικο ύπνο
Με φύκια η όστρακα. Κι εκείνο το σκάφος
Φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, που διαβάζει ακόμη στην ειρήνη
του κόλπου των νερών Έ χ ε ι ο Θ ε ό ς…»
(Οδ. Ελύτης, Προσανατολισμοί)
Αυτό το «Έχει ο Θεός» που τόσο συχνά λέγαν οι παλιοί, αισθάνομαι εδώ και πολύ καιρό ότι το έχουμε πια εξαντλήσει κάνοντας μάλιστα μεγάλη κατάχρηση της μακροθυμίας, της θείας οικονομίας και της αγάπης Του…
Η Ελλάδα, αν έχει κάτι που την κάνει τόσο ξεχωριστή, είναι η δύναμη με την οποία η εξαίσια ομορφιά της καθηλώνει τον άνθρωπο με έναν τρόπο αβίαστο και φυσικό και τον κρατά για πάντα μύστη και αγαπημένο της. Αυτή η ομορφιά που διδάσκει την αγάπη σε κάθε της εκδήλωση είναι που έθρεψε και την ψυχή του λαού μας, έτσι που ο τόπος και η ψυχή του Έλληνα να γίνουν ένα και να παραμείνουν αξεχώριστα.
Αυτή η βιωμένη ενότητα που όχι μόνο κρατήθηκε ζωντανή αλλά κατάφερε να βγαίνει πάντα και σαν «πρώτα ανδρειωμένη» μέσα από τόσες απερίγραπτες περιπέτειες και κινδύνους που έχει ζήσει η φυλή μας, είναι θαρρώ κείνο που χάσαμε στις μέρες μας, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε πια να αναγνωρίσουμε το ίδιο μας το πρόσωπο στον καθρέφτη της γενιάς μας.
Ο Αύγουστος υπήρξε ανέκαθεν ο μήνας της ραστώνης, της ανεμελιάς, της ξενοιασιάς. Μια αξεπέραστη εποχή μέσα στο έτος γεμάτη από την απόλαυση της φύσης, των χρωμάτων, των τοπίων, των καρπών της! Ένα γλυκό ταξίδι επιστροφής στη μάνα γη, στο χωριό μας, στο νησί μας… Ένα αέναο εργαστήρι μονάκριβων αναμνήσεων από παιδικά καλοκαίρια, ταξίδια, διακοπές. Μια ανεπανάληπτη ευκαιρία για αντάμωμα με αγαπημένους φίλους, με την οικογένεια και τις παρέες. Γεμάτος από γλέντια ως το πρωί και πανηγύρια στην ύπαιθρο, άφθονο κολύμπι, παιχνίδια, βαρκάδες, εξορμήσεις στην εξοχή…
Μια εποχή μαγική που κλείνει στην καρδιά της θησαυρό αδαπάνητο το «Πάσχα του Καλοκαιριού», τον ελληνικό Δεκαπενταύγουστο με τη μορφή της Παναγίας μας να σκεπάζει την πλάση! Ένα κάλεσμα για ζωή αισθητή και πνευματική μαζί. Ζωή σε ένα άλλο επίπεδο: ανθρώπινο, ανεπιτήδευτο, αυθόρμητο και ποθητό.
Κι όμως αυτόν τον μήνα τον τόσο ξεχωριστό και ωραίο, τον μετατρέψαμε σε μήνα του απόλυτου εφιάλτη, της αγωνίας, του πόνου, της απώλειας, της στάχτης, της καταστροφής… Μια πληγή ανοικτή που δεν γνωρίζουμε κάθε χρόνο ποιον πρόκειται να καταπιεί…
Και μια πολιτεία ανίκανη και εγκληματικά αδιάφορη, που εργαλειοποίησε όλους τους θεσμούς και καταχράστηκε όλα τα περιθώρια που της επέτρεψε η δημοκρατία, για να ενορχηστρώσει με μεγάλη μαεστρία τον αδιάκοπο πλουτισμό της από υπέρογκα κονδύλια που εισρέουν στη χώρα ή εκταμιεύονται από κρατικά σχέδια, αποφάσεις και προγράμματα για δήθεν προστασία του περιβάλλοντος και των δασών χωρίς κανένα αποτέλεσμα, γιατί ποτέ ο πραγματικός σκοπός τους δεν ήταν αυτός.
Ζούμε σε ένα κράτος ανήθικο και επικίνδυνο που έχει προδώσει σε όλα τα επίπεδα την αποστολή του. Μια χούφτα συμφεροντολόγοι, ανίκανοι για οτιδήποτε πέρα από το κακό, εθισμένοι ως το κόκκαλο στη διαφθορά και στη διαπλοκή, κρατούν στα χέρια τους την εξουσία του τόπου.
Η κυβέρνηση μετακυλίει καθημερινά στον απλό άνθρωπο, στον κάθε πολίτη, τη δική της ευθύνη για την ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος και των δασών και τη δική της αποτυχία να ανταποκριθεί στην υποχρέωσή της για τη λήψη «όλων των ιδιαίτερων προστατευτικών μέτρων για το περιβάλλον και τα δάση», όπως επιτάσσει το ίδιο το Σύνταγμα στο άρθρο 24. Και τώρα ζητάει να το αναθεωρήσει και αυτό, ώστε να μην υπάρχει πια καμία θεσμική δέσμευση και καμία φωνή, ούτε καν αυτή της Δικαιοσύνης, ικανή να τη σταματήσει από όσα κάνει ή παραλείπει να κάνει…
Μια που επομένως είναι ολοφάνερο ότι δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από το επίσημο κράτος και μας έχει μεταθέσει όλη την ευθύνη της μοίρας μας και του εαυτού μας, ας του αποδείξουμε ότι και μπορούμε και είμαστε ικανοί να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας και να αποφασίζουμε τι είναι το καλύτερο για εμάς και για τον κόσμο στον οποίο ζούμε!
Καιρός ενδοσκόπησης και περισυλλογής λοιπόν μήπως και κάτι σώσουμε από τον «μέσα» μας άνθρωπο, μια που όσα μας περιβάλλουν -είτε πρόκειται για τη φύση είτε για την αστική μας καθημερινότητα- έχουν φτάσει στην κατάσταση που βρίσκονται σήμερα, σε έναν βίο αβίωτο που θρέφεται από την απραξία μας, τη σιωπή μας και την κάθε λογής υποταγή μας…
Καλό Δεκαπενταύγουστο αγαπημένοι φίλοι!
(φωτ. Τρίκερι Μαγνησίας, Παγασητικός)
Πηγή: https://kimintenia.com/2025/08/14/1329-3/