Του Φαϊσάλ Αλαϊντί //*
Σιωπή
Που να σε θάψω γιέ μου;
Το σώμα σου μικρό.
Τα μάγουλα σου ζεστά ακόμα
Που θα τον θάψω θεέ μου;
Μικρή αυτή η γη
Δεν βλέπεις και εσύ
πως μέρα παρά μέρα γίνεται μικρότερη;
Πώς θα το κάνω αυτό;
Με σώμα τόσο ελαφρύ.
Πώς θα σε κρατώ εγώ;
Πώς θα σε κρατώ εγώ;
Έλα να με κρατάς εσύ
Δεν είμαι αρκετά δυνατή
Έχω άλλα να σου πω
Σύντομα θα σε δω
Πώς θα μας θάψουν γιέ μου;
Όταν δεν μας μένει γη
Γεμάτοι θα ‘ναι οι δρόμοι άλλα
Συνεχίζει η σιωπή
Στο ημερολόγιο ενός πρόσφυγα
Στο ημερολόγιο ενός πρόσφυγα
Η χαρά είναι
πλαστική.
Είναι η πρώτη ταυτότητα
Μία ψευδαίσθηση ασφάλειας
Η ευτυχία είναι η άδεια.
Είναι η πρώτη άδεια διαμονής, εργασίας, οδήγησης
Ύπαρξης, βίωσης, και μετακίνησης
Η ελευθερία είναι
η ελευθερία να εκμεταλλεύεσαι.
Είναι η πρώτη δουλειά… Το πρώτο δάνειο
Η ελευθερία συνήθως μας κρατάει από τον λαιμό.
Ο σκοπός είναι
η ελπίδα.
Η πρώτη μέρα του παιδιού σού στο σχολείο
Η αποφοίτηση του…
Η πραγματικότητα είναι
πικρή.
Μέρες του 2025
7 Μαΐου 2025, ένας ταραγμένος άντρας κρατάει ένα πεινασμένο, ορφανό παιδί στην κατασκήνωση Χαν Γιούνις και φωνάζει τα εξής πριν πεθάνουν και οι δύο:
Πες στη Χιντ να μην νιώθει μόνη,
Πες της ότι έρχεται η μαμά της
Πες της ότι έρχονται και οι φίλες της από το σχολείο
Πες της ότι τις είδα να φεύγουν
Πες της ότι θα έρθω να την δω σύντομα
Πες της
Πες της ότι μου λείπει πολύ
Μην της πεις ότι με είδες να κλαίω
Δεν με είδε ποτέ να κλαίω
Της είπα ψέματα, της είπα ότι όλα θα πάνε καλά
Μην της πεις ότι σε κράτησα στην αγκαλιά μου
Είναι η κόρη μου και ξέρω πόσο ζηλεύει
Αλλά πες στον Θεό να της δώσει πολλά σταφύλια στον παράδεισο
Αγαπάει τα σταφύλια
Πες του να της δώσει πολλές κούκλες
Και αν σου δοθεί η ευκαιρία να μιλήσεις στον Θεό σε παρακαλώ
Ρώτα τον
Ρώτα τον γιατί μας εγκατέλειψε.
Ο άντρας στη συνέχεια τύλιξε το παιδί με μια γκρίζα κουβέρτα της UNICEF και πέθανε λίγες στιγμές αργότερα.
*Είμαι ο Φαϊσάλ Αλαϊντί (Faisal Diaa Al Aidy), 21 ετών. Διαμένω στην Κύπρο και σπουδάζω Χημεία στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Είμαι Παλαιστίνιος, με καταγωγή από την Τιβέρια. Ο παππούς μου γεννήθηκε στην Παλαιστίνη και μετανάστευσε στη Συρία με την έναρξη της ισραηλινής εισβολής. Ως εκ τούτου, γεννήθηκα ως Παλαιστίνιος πρόσφυγας.
Έγραψα τα ποιήματα από την ανάγκη να εκφράσω τον πόνο και την απογοήτευση που νιώθω – τόσο εγώ όσο και η παλαιστινιακή κοινότητα – τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια, με αφορμή τη γενοκτονία στη Γάζα. Δυστυχώς, πλέον επικρατεί αδιαφορία απέναντι στη μαζική γενοκτονία που διαπράττει το κράτος του Ισραήλ.
Γι’ αυτόν τον λόγο έγραψα αυτά τα ποιήματα, με σκοπό να μεταφέρω τις κραυγές και τα πιθανά συνθήματα των γονιών που ζουν στη Γάζα, καθώς και των προσφύγων που ζουν με την ελπίδα να επιστρέψουν κάποτε στην πατρίδα τους.
Πηγή: https://www.fractalart.gr/poiimata-faisal-diaa-al-aidy/